Reggy Timmermans & Beatrijs Albers stellen het project DEEP SIX in de CENTRALE | vitrine (28.04 > 12.06.2022) voor. Timmermans & Albers zijn multidisciplinaire kunstenaars die werken met installatie, beeldhouwkunst, video en fotografie.
Voor het project DEEP SIX focust het kunstenaarsduo Beatrijs Albers & Reggy Timmermans zich op 6 objecten die een directe link hebben met de omgeving van de vitrine waarin ze de voorwerpen tentoonstellen. De voorwerpen worden op zo’n manier bewerkt dat hun primaire voorstelling – met name deze die de mens ervan maakt – plaats maakt voor hun eigen aard.
De materie waaruit ze zijn gemaakt komt tevoorschijn, de interactie tussen de objecten is ongewoon en de blik van de toeschouwer verstoord. De kunstenaars creëren een nieuw ecosysteem binnen de tentoonstellingsruimte en halen de gebruikelijke visie op de dingen overhoop. De mens – doorgaans het centrum van alles – verandert van plaats. De hiërarchie wordt omgegooid.
Reggy Timmermans & Beatrijs Albers stellen de invloed van de mens in vraag in deze periode van het Antropoceen waarin de dualismen van het moderne denken – subject/object, natuur/cultuur, lichaam/geest – de bron zijn van alle mogelijke discriminaties en uitbuitingen.
Een gedicht dat vervaagt onder een stortbui (Marcel Broodthaers), een schilderij dat vorm krijgt onder een laken (Angel Vergara), een lege sokkel, reminiscentie of wording van een kunstwerk (Fabrice Samyn), automatische tekeningen als sporen van trauma’s en credo tegen de vergeten koloniale geschiedenis (Pélagie Gbaguidi), de getekende schaduw van een onzichtbare boom (Sophie Whettnall), elementen van een vergeten Merzbau (Guy-Marc Hinant), receptoren van het hiernamaals (do-space), CCTV-beelden die de grens tussen zichtbaarheid en onzichtbaarheid bevragen Emmanuel Van der Auwera)…
De tentoonstelling Traces de l’invisible dompelt de kijker onder in de diepten van de menselijke ziel en activeert cerebrale zones van inactieve gevoeligheden. Het onthult werken van 9 Belgische kunstenaars en nodigt de toeschouwer uit om hun bijzondere visies te ontdekken: ttussen mysterieus en fascinerend, transparant en troebel, aanwezig en afwezig, als sporen van psycho-zintuiglijke ervaringen. Door de veelvuldige temporaliteiten van het werk te onthullen (van creatie tot beschouwing), wordt de hegemonie van het bewuste en het alledaagse overstegen en wordt gestaafd dat de vorm van het hedendaagse kunstwerk verder reikt dan haar materiële vorm. Een kunstwerk is een verbindend element, een principe van dynamische agglutinatie. Als een punt op een lijn die min of meer zichtbaar is voor het blote oog.¹
De paradoxale titel Traces de l’invisible stelt het ontstaan van kunst zelf in vraag: is het het onzichtbare zichtbaar maken? Hoewel deze vraag openblijft, baseert en parafraseert de tentoonstelling de principes van de fenomenologie van de waarneming en weerlegt ze het vooroordeel van de objectieve wereld en de objectieve realiteit.² Met andere woorden, niet het zichtbare is bepalend in een kunstwerk, maar de vorm van de verbindingen die de kunstenaar en de kijker leggen. Deze benadering beschouwt perceptie in termen van communicatie of verbinding van de kijker met het werk³.
Het is deze ervaring van “zien als voelen” die de bezoeker van Traces de l’invisible wordt aangeboden.
¹ Nicolas Bourriaud, Esthétique relationnelle, Les presses du réel, 2001, p.21.
² Carine Fol, Distant proximity, CENTRALE for contemporary art, Brussels, 2014
³ Ibidem
Vivarium, een project van kunstenaar Alfonse, Paul et les autres in de CENTRALE | vitrine (09.12.2021 > 13.03.2022), is een ruimte waar de commerciële mise-en-scène wordt geconfronteerd met de spectaculaire natuurpracht. Het project wil de aandacht trekken van de voorbijganger op straat om de relatie die zich ontvouwt tussen de toeschouwer en de vitrine tot een betekenisvol onderdeel van de installatie te maken. De beschaafde wereld van burgerlijke decoratie wordt overhoop gehaald door de buitensporige voorstelling van planten waarmee een artificiële jungle wordt gecreëerd. Ergens tussen een girly decoratie en een bordeelachtige mise-en-scène in, dragen deze elementen bij tot het ontstaan van een seksuele spanning in dit “vivarium”, waar tegenstrijdige energieën van uitgaan.
Als een kind van ‘creolisering’ ontwikkelt David Ayoun werk dat de transformatie van het lichaam en zijn percepties in vraag stelt in relatie tot techniek en geheugen. Zijn werkwijze bevindt zich op het kruispunt van beeld en dans, taal en het onbewuste, ritueel en droom. Via een principe van gevoelige en burleske verschuiving, gebruikt hij de kwetsbaarheid van eenvoudige of virtuoze, digitale of archaïsche bewegingen.
Zijn installaties zijn ontworpen om in dialoog te gaan met architectuur. Er wordt een beroep gedaan op de perceptie, het lichaamsbewustzijn en de beweeglijkheid van de toeschouwer. Ayoun besteedt bijzondere aandacht aan het kader, de ruimte en de tijdelijkheid. Zijn diverse samenwerkingen met kunstenaars, onderzoekers, choreografen, componisten of programmeurs dragen bij tot de vormgeving van dit genreen discipline-overschrijdend project.
In fold gaan een reeks werken in dialoog in de ruimte, rond het begrip van het vouwen. Het vouwen van het lichaam, van een lidmaat, van een materiaal, een beeld, een sculptuur… De bezoeker wordt compleet ondergedompeld in de installatie waarbij de reële en virtuele ruimte wordt bevraagd waarin onze lichamen zich potentieel van hun omhulsel ontdoen.
“fold speelt met de dubbelzinnigheid tussen de betekenis van het woord als werkwoord en als substantief. Een woordspel tussen actie, de handeling en het resultaat. Het woord maakt een golvende beweging doorheen de tentoonstelling. Van lijnen die zich ontvouwen vanuit een lichaam en waarover we de vingers kunnen laten glijden tot de lijnen die worden gebroken door schuine spiegels, over gecomprimeerde opgeblazen objecten… alles verwijst naar de vouw.
Gezeten op een zitbal, luisterend naar een vijfstemmig madrigaal en kijkend naar bewegende beelden die de muziek weerspiegelen, wordt u als bezoeker compleet ondergedompeld in de installatie. Treed binnen en vouw een fractie van de ruimte-tijd…” – David Ayoun
Laureaat 2021 Watch this Space, biënnale voor hedendaagse kunst van het netwerk 50° Nord
Geassocieerd kunstenaar bij la malterie, Lille
De CENTRALE stelt de tentoonstelling La Vie matérielle voor (09.12.2021 > 13.03.2022), een dialoog tussen 12 Italiaanse en Belgische kunstenaressen, met als thema de link tussen kunst en het leven.
De tentoonstelling waarvan de titel, La Vie matérielle een verwijzing is naar het gelijknamige werk van Marguerite Duras, exploreert en verbindt artistieke parcours en persoonlijke belevingen.
Zowel het boek van Duras als de kunstwerken van de tentoonstelling worden gekenmerkt door een constante dialoog tussen het gewone alledaagse (met het lichaam als cruciaal onderdeel) en het innerlijke en intieme leven, waarbij een getouwtrek ontstaat tussen de diepste verlangens en de werkelijkheid.
Door organische materialen en alledaagse voorwerpen te hergebruiken, te kruisen, te vervormen of uit hun context te halen en ze een nieuwe invulling te geven die hun gekende gebruik overstijgt, dichten de kunstenaressen van de tentoonstelling de kloof tussen de verschillende kunstdisciplines.
Ze worden vervoegd door Léa Belooussovitch, Gwendoline Robin, Lieve Van Stappen, Arlette Vermeiren, 4 Belgische kunstenaressen met een artistieke beoefening die aansluit bij die van hun Italiaanse collega’s. Allemaal gaan ze op zoek naar een “toevluchtsoord” voor het ‘ik’, ingegeven door het herscheppen van voorwerpen en materialen die hen dierbaar zijn.
Aan de hand van provocerende of bevragende vertellingen en erg fragiele of juist zeer energieke ensceneringen vermengen deze uiterst diverse werken (assemblages, video’s, tekeningen, sculpturen, installaties) het voltooide en het onvoltooide, het weten en het aanvoelen.
De tentoonstelling integreert en exploreert meerdere zintuigen zoals het zien, het voelen en het ruiken in een parcours dat de toeschouwer/toeschouwster meeneemt op een mentale ontdekkingstocht in de hoop dat ze, op het einde van het parcours, nieuwe inzichten zullen hebben verworven over onze manier van waarnemen en het begrijpen en aanvoelen van onze gedeelde “materiële wereld”. Een andere kijk op de verbinding die kunst tot stand kan brengen tussen ons lichaam en onze innerlijke wereld.
Een samenwerking tussen de Palazzo Magnani Stichting (Reggio Emilia) en de CENTRALE for contemporary art (Brussel)
From G to B to K and C (Katelijne, Catherine, Kairos and Cairo)
Vanaftot
CENTRALE | lab
Het project From G to B to K and C (Katelijne, Catherine, Kairos and Cairo) (30.09 > 30.01.2022) dat Juan Pablo Plazas in CENTRALE | lab presenteert, komt voort uit verschillende behoeften die symptomatisch zijn voor de tijd waarin we leven: de drang om elkaar te ontmoeten, contact te hebben, ruimte te delen, perspectieven, meningen of eenvoudige verhalen uit te wisselen. Voor Plazas zijn verhalen wegen die leiden naar wat anders niet kan worden waargenomen over mensen, plaatsen of situaties. De titel met initialen verwijst naar een dynamiek van indrukken, fragmenten van dingen, verhalen en materiële bewijzen die verzameld worden in de tentoonstellingsruimte als een work-in-progress, rekening houdend met collega-kunstenaars, bezoekers, mensen die werken in het kunstcentrum, en het hier en nu.
“Ik denk dat je wel bekend bent met het concept van initialen, de eerste letter van een woord die staat voor de rest van het woord. Mijn initialen zijn bijvoorbeeld JP. Er is iets heel persoonlijks en openbaars tegelijk aan initialen. JP zijn mijn initialen, maar ze staan ook voor iemand die Jean-Pierre heet, voor een investeringsbank, voor een wijnmerk, en voor de diensten Justitia et Pax van vele steden. Een eenvoudige letter kan staan voor de initialen van iemands naam, de naam van een plaats en de korte versie van een term of een organisatie. Dit kan soms verwarrend zijn als je niet weet waar de letter naar verwijst. Het kan ook een heel duidelijk teken zijn dat een persoon ook een gebied kan zijn, een organisatie gewoon een term, of een plaats voor iemand een persoon kan betekenen.” JPP
In CENTRALE | lab ontwikkelt Juan Pablo Plazas een in-situ-installatie die werken van collega-kunstenaars omvat en ingaat op de specifieke architectuur van CENTRALE | lab. De uitsparingen in Plazas’ presentatiemuren, die doen denken aan klimmuren, worden nieuwe houders van gekleurde vormen en objecten – sommige door Plazas gemaakt, andere geleend of gekregen. Die voorwerpen worden samengebracht om in de tentoonstellingsruimte een wisselwerking te creëren.
Angyvir Padilla, die tegelijkertijd te zien is in de CENTRALE | vitrine, maakt deel uit van dit proces van delen en uitwisselen. Een van haar zelfgemaakte objecten zal namelijk deel uitmaken van Juan Pablo Plazas’ nieuwe installatie.
Home contains us and is within us # Ste Catherine 13
Vanaftot
Centrale | vitrine
Angyvir Padilla presenteert in de CENTRALE | vitrine het project Home contains us and is within us # Ste Catherine 13 (30.09 > 21.11.2021).
Met de voorstelling van haar project Home contains us and is inside us # Ste Catherine 13, opent de kunstenares Angyvir Padilla de ruimte van de CENTRALE | vitrine, in de Sint-Katelijnestraat 13. Deze ruimte is gewijd aan installaties van in Brussel wonende kunstenaars op basis van een open projectoproep. Deze kunstenaarsprojecten stellen een in-situproject voor de vitrine voor, rekening houdend met de stedelijke omgeving, de straat (voetgangerszone), de buurt, de buurtbewoners, voorbijgangers, wandelaars die al dan niet gevoelig zijn voor hedendaagse kunst.
Voor Home contains us and is inside us # Ste Catherine 13, stelt Angyvir Padilla een installatie voor die bestaat uit een nieuwe vloer die volledig bedekt is met plasticfolie en die de basis en de recipiënt wordt voor voorwerpen in klei die verwijzen naar huishoudelijke zaken. Noties van tijd, geheugen en thuis lopen als een rode draad door de tentoonstellingsruimte. De kunstenares treedt af en toe op in de ruimte waar ze haar werk in wording ontwikkelt. Haar bewegingen – stappen, de klei nat maken, de objecten in wording modelleren, ze plaatsen, enz. – worden vastgelegd door een camera en uitgezonden op een scherm dat deel uitmaakt van de installatie en zichtbaar is vanaf de straat.
Een van de sculpturen die Angyvir Padilla in de CENTRALE | vitrine heeft gemaakt, zal door de kunstenaar Juan Pablo Plazas opnieuw worden gecontextualiseerd in zijn eigen tentoonstelling, die tegelijkertijd in CENTRALE | lab te zien is.
Voor BXL UNIVERSEL II: multipli.city slaat het duo Effi & Amir de handen in elkaar met Suleiman, Mohamed, Musa, Pacifique, Sayed, Louis, Habib, Joël, Edwin, en Ahmed en stellen “A Hypothesis of A Door” voor, een participatief project, een tentoonstelling en een radioprogramma. Samen stellen zij een groep mensen voor – nieuwkomers, vluchtelingen en asielzoekers, gedurende hun vestigingsproces in België of in transit – om de ruimte van de CENTRALE.lab in te nemen en er gastheer te zijn. Om gast te worden, beslissen deze gasten over de finaliteit van de plaats, haar inrichting, haar werking.
Vanuit de ruimte die ze zich aldus hebben toegeëigend – tussen tentoonstelling en opnamestudio in – verwelkomen ze op hun beurt gasten onder zowel de bezoekers als zelfgekozen personen. Zo ontmoeten ze de Brusselaars in een nieuwe omgeving.
In het documentaireproject Deuxième saison onderzoeken de fotografen Mathilde Mahoudeau en Lucas Castel, door middel van beeld en geluid, de verschillende aspecten van de mogelijke heropening van een mijn in de Ariège (Frankrijk).
De tentoonstelling mengt het fotografische medium met een geluidswerk, het resultaat van ter plaatse verzamelde getuigenissen. In februari 2020 werd een eerste versie van Deuxième saison tentoongesteld in het cultureel centrum Wolubilis in Brussel voor de tentoonstelling Médiatine, waarvoor het kunstenaarsduo de Prijs van de Stad Brussel kreeg. In 2021 zal het duo een nieuwe versie van Deuxième saison presenteren in de CENTRALE.box. Bij deze gelegenheid presenteren Lucas Castel en Mathilde Mahoudeau een eigen editie waarin de verschillende delen van hun documentaire zijn samengebracht. Het project wordt ook gepresenteerd in 104 in Parijs, als onderdeel van het festival Circulation(s) van 13 maart tot 2 mei 2021.
De expositie van Yvonne De Grazia (geboren in Saarbrücken, Duitsland. Woont en werkt in Brussel) Danger… it’s what you run away from (25.03 > 06.06.2021) brengt een visueel voorstel dat het collectieve verleden en het individuele geheugen combineert.
Fragmenten uit Felix Saltens’ boek A life in the woods en de tekenfilmbewerking door Walt Disney (Bambi) zijn de essentiële elementen van dit werk. Deze worden gekoppeld met de koude, de glamour en de kracht van de beelden uit de naoorlogse periode. Met willekeurige beelden van het web (fast-web search) herkleurt, verbergt, hertekent, kopieert of analyseert Yvonne De Grazia beelden en kleuren, waardoor de blik van de toeschouwer vervaagt. Hij/zij wordt uitgenodigd een stap terug te doen. De installatie omvat papierprints, textielontwerp, tekeningen, video en geluid.
Deze site maakt gebruik van cookies, zodat wij je de best mogelijke gebruikerservaring kunnen bieden. Cookie-informatie wordt opgeslagen in je browser en voert functies uit zoals het herkennen wanneer je terugkeert naar onze site en helpt ons team om te begrijpen welke delen van de site je het meest interessant en nuttig vindt.
Strikt noodzakelijke cookies
Strikt noodzakelijke cookie moet te allen tijde worden ingeschakeld, zodat we je voorkeuren voor cookie-instellingen kunnen opslaan.
PHPSESSID (sessiecookie)
• Type: essentiële cookie
• Levensduur: tot het einde van de browsesessie
• Doel: deze cookie maakt het mogelijk om communicatie tussen de webserver en de browser tot stand te brengen en slaat tijdelijk informatie over uw sessie op. Het zorgt er bijvoorbeeld voor dat je een formulier niet opnieuw volledig hoeft in te vullen als je de pagina herlaadt of als je een fout maakt.
If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.
3rd Party Cookies
Deze website gebruikt Google Analytics om anonieme informatie te verzamelen, zoals het aantal bezoekers van de site en de meest populaire pagina's.
Door deze cookies ingeschakeld te houden, kunnen we onze website verbeteren.
_gid (Google Analytics-trackingcookie)
• Type: analytische cookie
• Levensduur: 24 uur
• Doel: unieke gebruikers onderscheiden en hun gebruik van de website meten.
_ga (Google Analytics-trackingcookie)
• Type: analytische cookie
• Levensduur: 2 jaren
• Doel: unieke gebruikers onderscheiden en hun gebruik van de website meten.
