Sofhie Mavroudis stelt de tentoonstelling A bread in the wall in CENTRALE | box (23.11.2023 > 17.03.2024) voor.
De kunstenares stelt de notie van overdracht in vraag, met name via taal en tradities.
Op basis van een onvolledige kennis van de taal van haar vader, gebruikt ze gebaren als initiator van een verandering van toestand en kent ze aan de verschillende objecten die zo ontstaan een eigen symboliek toe.
De kunstenares vertrekt van een in het Grieks geschreven boek, waaruit ze de woorden wist die ze niet begrijpt. Ze zoekt naar een creatief proces dat de transformatie mogelijk maakt van dit object, dat zijn primaire rol van het overdragen van geschiedenis heeft verloren, in een proces dat dicht bij veerkracht staat.
De CENTRALE presenteert de collectieve tentoonstelling L’art de rien (23.11.2023 > 17.03.2024).
De collectieve tentoonstelling L’art de rien brengt – hoofdzakelijk Brusselse – kunstenaars en kunstenaressen samen die allen de gave bezitten van het kleinste gebaar en die een voorkeur hebben voor armoedig materiaal: ze hergebruiken of vervormen materiaal voor esthetische en poëtische doeleinden of geven een nieuw leven aan gewone gebruiksvoorwerpen die na gebruik doorgaans worden afgevoerd in de huishoudelijke chaos van de moderne wereld. Deze selectie van kunstenaars en kunstenaressen wordt aangevuld met de humor en poëzie uit het werk van François de Coninck en uit de formidabele collectie van hedendaagse curiositeiten van Galila Barzilaï Hollander. Van haar is bekend dat zij een grote passie heeft voor ongerijmde voorwerpen en dat haar verzameling internationaal getint is.
“Werken die gemaakt zijn van iets van niets raken mij diep. Van een door Picasso gemaakte stierenkop samengesteld uit een fietsstuur en -zadel tot de kwetsbare en poëtische producties van Arte Povera, alles weet me te bekoren zolang het armoedige rijmt met generositeit. Alles van die spaarzaamheid op het vlak van middelen ten dienste van het artistieke weet me te verwonderen, te triggeren, te amuseren en te verleiden. Wanneer iets een glimlach op het gezicht tovert, zet het ook aan tot nadenken. En er is heel weinig nodig om onze blik op dingen te verschuiven en dus een nieuwe kijk te ontwikkelen. Vandaag ben ik nóg gevoeliger geworden voor de poëtiek van het kleinste gebaar omdat de huidige kunst, net zoals andere productie- en consumptiedomeinen, gekenmerkt lijkt te worden door een wildgroei aan dure materialen en technologische middelen, helaas vaak met de bedoeling om het publiek te verbluffen. Daartegenover staat de vormelijke soberheid van kunstwerken die ontstaan zijn vanuit iets van niets en die een extra dimensie van schoonheid en betekenis geven aan hun bescheiden aanwezigheid in deze pronkerige wereld.” – François de Coninck, gastcurator
Met de steun van de Federatie Wallonië-Brussel
Tentoonstelling
CENTRALE | hall
Sint-Katelijneplein 44
1000 Brussel
WOE > ZON 10:30 > 18:00
De artistieke praktijk van Antoine Waterkeyn omvat het voortdurend schrijven en herschrijven van plots en narratieve constructies. Hij speelt met archetypes en personages uit bekende romans en ons collectief geheugen. In al zijn werken wordt het verhaal bewust opengelaten voor interpretatie.
Voor zijn tentoonstelling in CENTRALE | vitrine stelt Antoine Waterkeyn een installatie van meer dan levensgrote geschilderde figuren voor. De kunstenaar laat zich inspireren door de monsterlijke figuur in Michail Boelgakovs Hondehart en het Hof der Wonderen (La Cour des miracles) in Victor Hugo’s Notre-Dame de Paris. Op basis van deze verhalen stelt Waterkeyn zich een Eurovisiewedstrijd voor intellectuelen voor, met de laureaten van een atypische, weinig bekroonde categorie: een verzameling antihelden en slechteriken uit de populaire cultuur.
Zo neemt de kunstenaar ons mee terug naar de gemarginaliseerde figuren van het Hof der Wonderen in de middeleeuwen: bedelaars, criminelen, vagebonden die zich in de straten van Parijs voordoen als hulpbehoevenden om voorbijgangers te misleiden. Als door een wonder beginnen ze bij het vallen van de avond weer normaal te stappen en kunnen ze opnieuw zien of hun ledematen normaal gebruiken.
Door deze legendarische personages samen te brengen, brengt Antoine Waterkeyn hulde aan de antihelden van zijn collectie. Zo houdt de kunstenaar de voorbijgangers in de Sint-Katelijnestraat een omgekeerde spiegel voor van de huidige dominerende burgerlijke maatschappij.
― Waar ben ik? vroeg de dichter dodelijk verschrikt.
― Op de Mirakelhof, antwoordde een vierde spookgestalte, die zich bij hen had gevoegd.
― Bij mijn ziel, zei Gringoire, ik zie wel blinden, die zien, en kreupelen, die lopen, maar waar is de Heiland?
Hun antwoord was een boosaardig gelach.
De arme dichter liet zijn blikken eens rond gaan. Hij was werkelijk in die gevreesde Mirakelhof, waar geen fatsoenlijk mens zich ooit op een dergelijk uur had gewaagd; die toverkring, waar de officieren van het Kasteeltje en de rakker van den schout als stof verdwenen; de dievenstad, een afschuwelijke wrat op het gezicht van Parijs; het riool waaruit elke morgen naar buiten drong en waarin elke avond terugvloeide de stroom van ongerechtigheden, van bedelarij en boeverij, die de straten van alle grote steden overstroomt;
de monsterlijke bijenkorf waarheen ’s nachts alle mestvliegen der samenleving met hun buit weerkeren; de wijkplaats van de leugen waar de zigeuner, de verlopen monnik, de verloren zoon, de deugnieten van alle volkeren, Spanjaarden, Italianen, Duitsers, van alle godsdiensten, Joden, Christenen en Mohammedanen, heidenen, overdekt met nagemaakte wonden, zich van bedelaars bij dag vervormden tot boeven bij nacht; de geweldige kleedkamer, in één woord, waar zich in die tijd aan en uitkleedden alle spelers van het eeuwige drama, dat roof, prostitutie en moord opvoeren op het plaveisel van Parijs.
Victor Hugo, Notre-Dame de Paris (1831), uittreksel
Tentoonstelling
CENTRALE | vitrine
Sint-Katelijnestraat 13
1000 Brussel
Robberto & Milena Atzori presenteren LA FOULE in CENTRALE | vitrine (16.03 > 11.06.2023). De multidisciplinaire kunstenaars Robberto & Milena werken sinds 2017 als duo en combineren schilder- en beeldhouwkunst met textielkunst en borduurwerk. Ze stellen de relatie tussen de maatschappij en individuele obsessies in vraag.
Het kunstenaarsduo werkt samen in een creatief proces waarbij ze elkaar wederzijds beïnvloeden. Ze onderzoeken de krachten die voorkomen tussen religie en magie, esoterie en instinct, waak en slaap.
Voor hun tentoonstelling in CENTRALE | vitrine stellen Roberto & Milena Atzori LA FOULE voor, een heleboel veelvormige wezens, die volledig bestaan uit opgevulde, geaquarelleerde en geborduurde stof. Hun afmetingen, die de afmetingen van mensen benaderen, weerspiegelen de lichamen van de toeschouwers. De assemblage van gekleurde sculpturen onderstreept de diversiteit van lichamen en de zwakte van het begrip ‘identiteit’. Door in vraag te stellen wat wij als ‘normaal’ beschouwen, willen Robberto & Milena Atzori deze groep wezens onderwerpen aan de blik van de voorbijgangers in de Sint-Katelijnestraat, en aantonen dat het onveranderlijke karakter van de individuele identiteit een illusie is.
De vitrine toont een opeengepakte hoop wezens, die een overvolle ruimte creëren tegenover de voorbijgangers in de Sint-Katelijnestraat. De installatie, in kleuren die nochtans harmonie oproepen, gaat in op de angst om opgesloten te zijn, om ongemakkelijk op elkaar gepropt te zitten. LA FOULE verkent de ambivalentie van onze relatie met het anders-zijn, tussen een gevoel van onbehagen en een behoefte aan contact.
Met de steun van de Federatie Wallonië-Brussel
Tentoonstelling
CENTRALE | vitrine
Sint-Katelijnestraat 13
1000 Brussel
De CENTRALE presenteert de tentoonstelling extra van Mehdi-Georges Lahlou & Candice Breitz in de CENTRALE | hall (20.04 > 24.09.2023), een tentoonstelling die opgezet is als een ruimte om momenten te vieren en elkaar te ontmoeten.
Mehdi-Georges Lahlou presenteert in deze nieuwe persoonlijke tentoonstelling een selectie van werken gaande van sculpturen, tekeningen, gravures, bewerkte archieffoto’s, tot installaties en video’s. In de CENTRALE zet de kunstenaar zijn ontdekkingstocht naar de voorstelling van geweld en de gevolgen ervan voor de huidige geopolitiek voort door zowel te putten uit oorlogsarchieven en voorouderlijke geschiedenis, als uit zijn eigen ervaringen, zowel privé als fictief. Mehdi-Georges Lahlou schippert tussen de voorstelling van zichzelf en de bevraging van anderen en tracht inzicht te krijgen in de rol van het archief in ons collectieve geheugen.
“Als kunstenaar heb ik het voorrecht dat ik het woord kan nemen. Ik wil van deze kans gebruikmaken om de zintuigen en het geweten te prikkelen. ” – Mehdi-Georges Lahlou geïnterviewd door Annick Colonna-Césari, journaliste en critica
Mehdi-Georges Lahlou heeft de kunstenaar Candice Breitz (1972, Johannesburg) uitgenodigd als gastkunstenaar. Ze woont en werkt in Berlijn en is geboren en getogen in Zuid-Afrika ten tijde van de apartheid. Breitz wou in haar werk consequent witheid aanvechten, van vroege fotoseries als ‘Ghost Series’ (1994) tot latere installaties als ‘Extra’ (2011) en ‘Whiteface’ (2022). In Breitz’ verkenningen van het gewelddadige domein van witheid komt de kunstenaar zelf vaak voor en de verkenningen zijn opvallend auto-etnografisch gekleurd. Ze vormen een fascinerend tegenwicht voor het oeuvre van Mehdi-Georges Lahlou, waarin zelfportretten steeds weer aansluiten bij enkele van de meest urgente politieke debatten van onze tijd.
De twee kunstenaars spelen met (zelf)portretten maar ook met beelden uit de media en uit volkse of voorouderlijke/traditionele culturen.
Zij kijken naar de manier waarop een identiteit en imago gevormd worden, zowel in de familiale en lokale microkosmos als in de nationale en internationale macrokosmos.
De tentoonstelling van Mehdi-Georges Lahlou & Candice Breitz resoneert buiten het kunstencentrum met de inhuldiging van een monumentaal werk getiteld Into the Palms the Birds van Mehdi-Georges Lahlou in Molenbeek, in opdracht van de Vlaamse Gemeenschapscommissie voor het gemeenschapscentrum Vaartkapoen.
Mehdi-Georges Lahlou (1983, Les Sables d’Olonne, Frankrijk; woont en werkt in Brussel en Parijs) is een multidisciplinaire kunstenaar die actief is op het gebied van performance, installatie, beeldhouwkunst, fotografie en andere kunstvormen. De interesse van de kunstenaar ligt eerder in de manier waarop emoties ontwikkeld kunnen worden door het materiaal dan in het object zelf. Hij verwijst naar zien, voelen, ruiken (kruiden), horen (bij geluidscreaties) en zelfs proeven door voedingsmiddelen zoals griesmeel. Elk element verwijst naar een cultuur, een cliché, een rituele traditie en biedt een kans om na te denken over de wereld.
Met de steun van de Federatie Wallonië-Brussel
Tentoonstelling
CENTRALE | hall
Sint-Katelijneplein 44
1000 Brussel
WOE > ZON 10:30 > 18:00
Angélique Aubrit & Ludovic Beillard maken poppen, kostuums en decors waarmee ze situaties willen aankaarten die nu eens absurd en dan weer pijnlijk zijn. Ze delen een uitgesproken interesse voor de commedia dell’arte (theatergenre dat zijn intrede deed in Italië in de 16de eeuw), het groteske of ook nog de komische film en sciencefiction.
De kunstenaars maken video’s waarin de personages in een hopeloze situatie worden opgevoerd. Hun houten hoofd, handen en voeten lijken hun nonchalante houding loodzwaar te maken waardoor ze beperkt worden in hun bewegingen. Hun uitdrukkingloze gezicht geeft blijk van een zorgwekkende vreemdheid.
Op de tentoonstelling Le spectacle zijn verschillende poppenreeksen te zien, waarvan de verhalen elkaar kruisen binnen een decor van behangpapier.
Laureaten van de Stad Brussel > Médiatine-wedstrijd 2022
Sinds 2008 bestaat het werk van Yannick Ganseman uit intieme taferelen, stillevens, portretten en landschappen in olieverf en keramiek, zowel sculpturen als schilderijen. Zijn werk is tentoongesteld in musea en galeries in Vlaanderen, Nederland en Japan.
Wolken boven Brussel (Nuages) is zijn eerste solotentoonstelling in Brussel. Voor CENTRALE | lab daagt hij zichzelf uit om nieuwe creaties te maken door er de context van het Sint-Katelijneplein met werken in op te nemen.
De kunstenaar zal deze creaties in bas-reliëf produceren gedurende de tentoonstelling met de bedoeling de buitenruimte en CENTRALE | lab met elkaar te verbinden. De bas-reliëfs zijn gemaakt van hout, gips, PU-schuim en polystyreen. Ze worden verplaatst buiten het lab en ondergaan zo de weersveranderingen en mogelijke acties van voorbijgangers. Het creatieproces zal zichtbaar zijn, doordat de kunstenaar in de tentoonstellingsruimte werkt. Hij zal beschikbaar zijn om de bezoekers te ontmoeten.
Dit project in het lab is de eerste stap in de creatie van een werk voor de openbare ruimte, dat de wolken en de stormachtige lucht van Brussel voorstelt.
Yannick Ganseman (1984, woont en werkt in Brussel) studeerde aan de academie van Leuven, Beeldhouwen 2002-2003 en Tekenen 2003-2009. Hij studeerde ook Kunstgeschiedenis in Brussel (VUB) van 2015 tot 2016. Hij wordt vertegenwoordigd door OttyPark Gallery, Antwerpen.
Op uitnodiging van de CENTRALE for contemporary art toont Charlotte Beaudry haar werk tijdens de Brussels Drawing Week op de muren van het Vanderborght-gebouw en zet ze zo haar project StandUp voort. StandUp, een project dat de kunstenaar sinds 2019 ontwikkelt, nodigt jonge Brusselse vrouwen uit om hun plaats in de openbare ruimte in te nemen.
StandUp, een project dat de kunstenaar sinds 2019 ontwikkelt, nodigt jonge Brusselse vrouwen uit om hun plaats in de openbare ruimte in te nemen.
De Brussels Drawing Week, een initiatief van de Art on Paper beurs, stelt in hartje Brussel een rijkelijk gevuld en gevarieerd programma voor dat de vitaliteit en diversiteit van de hedendaagse tekenkunst viert.
In dialoog met de voornaamste kunstinstellingen, centra en academies in Brussel werd de Brussels Drawing Week opgericht om het grote publiek de vele contouren van de hedendaagse tekenkunst, haar praktijken en haar actoren te doen ontdekken.
Van 3 tot 9 oktober 2022 brengt Brussels Drawing Week een groot aantal initiatieven ter promotie van de tekenkunst samen.
Het programma wil een zeer groot Brussels publiek – maar ook nationaal en internationaal – laten kennismaken met de wereld van de tekenkunst via de diverse en kwalitieve programmaties van de culturele actoren in Brussel.
De tentoonstelling This is what you came for (28.04 > 18.09.2022) is een project van Els Dietvorst en de BARЯA MOVEMENT in de CENTRALE for contemporary art & Bozar in het kader van de BelgianArtPrize.
BelgianArtPrize 2021 laureaat Els Dietvorst (°1964, Kapellen) is beeldend kunstenaar en filmmaker die sinds 12 jaar woont en werkt in Zuidoost-Ierland. Dialoog, experiment en intuïtie zijn terugkerende strategieën in haar werk. Sinds de jaren negentig fascineren maatschappelijke vraagstukken als migratie, racisme en klimaatverandering haar. Ze onderzoekt de menselijke conditie, wat in haar oeuvre resulteert in thema’s als leven en dood, angst, vervreemding en verlangen.
De tentoonstelling This is what you came for is opgevat als een ontmoeting en een uitnodiging. Het voorstel kwam voort uit de bijna rituele handelingen en creaties die Els Dietvorst begon tijdens de C19-lockdown. This is what you came for in de CENTRALE en Bozar creëert een vloeiende golf tussen de twee plekken waar de ene de andere spiegelt. Een mix van sculptuur, installatie, video en performance laat je kennismaken met het universum van Els Dietvorst, waarin ze altijd op zoek is naar verbindingen met mensen en plekken creëert voor ontmoetingen.
The BARЯA MOVEMENT, (BE) ACM, Sadrie Alves, Angela Alsouliman, Alex Akuete aka Xray, Simon Arazi, Stefania Assandri, Els Dietvorst, Aurelie Di Marino, Daria Likhovitckaia, Flor Maesen, Asia Nyembo Mireille, Laurence Petrone, Philippe Vandenberg, Y, Yi Zhang, Honey Zinzs. (IRL) Laoise Garvey, Maria Cahill, Annette Doran, Sandra Whelan, Aine O’Grady, Mary Verling, Fiona Power, Ingrid Schumacher.
Oussama Tabti presenteert de tentoonstelling Alien in de CENTRALE | box (28.04 > 18.09.2022). Zijn oeuvre werpt een kritische blik op een hermetische geopolitiek, vol onoverkomelijke grenzen en cultussen die zich op zichzelf terugplooien.
Ellis Island is een klein eiland in de baai van New York. In het eerste deel van de 20ste eeuw was dit het drukste inspectiestation voor immigranten in de Verenigde Staten. Van 1892 tot 1954 werden bijna 12 miljoen immigranten die in de havens van New York en New Jersey aankwamen in quarantaine geplaatst, geïnspecteerd, onderzocht en ondervraagd.
Augustus Frederick Sherman was een ambtenaar in het immigratiekantoor van Ellis Island. Een van zijn taken was het fotograferen van immigranten als ze op het eiland aankwamen. Zo is de foto tot stand gekomen van een man die in 1905 uit Algerije kwam. Deze foto werd gewoon gecatalogiseerd als “Algerian Man”.
In 2018, tijdens het plannen van een residentie als kunstenaar in Triangle Brooklyn, ondersteund door de AFAC Foundation, kijkt Oussama Tabti naar de achtergrond van dit personage en zijn intrigerende portret. De kunstenaar zelf wordt echter geconfronteerd met een harde administratieve realiteit en, ironisch genoeg, krijgt hij nooit een antwoord op zijn visumaanvraag.
Door zijn eigen ervaring te koppelen aan die van deze immigrant uit het begin van de 20e eeuw, stelt de kunstenaar de vraag hoe moeilijk het is zich te bewegen in een wereld die verdeeld is tussen openheid voor diversiteit en verschil, en dorpse bekrompenheid.
Laureaat van de prijs van de Stad Brussel, Art Contest 2020
