“ … Nicolas Grimaud wordt heen en weer geslingerd tussen het beeld en de dynamiek van de wezens, getransponeerd in de bezetting van de ruimte; hij speelt met de verbindingen tussen de drager en de oppervlakte door een veelvoud van technieken en aangewende middelen; daarbij gaat hij soms tot de symbiose ervan, zoals zeefdrukschermen die aangespannen doeken geworden zijn … De genres fusioneren en maken zich vrij uit alle keurslijven, de bespiegeling gaat van het in vraag stellen van de mimesis tot het probleem van de productie en het technische detail. Stap voor stap benadrukt hij de dematerialisatie van de personages die uiteindelijk half reëel worden, door hun menselijke omvang en hun precies gepersonaliseerde profielen… Kortom, zichzelf overtreffen, wordt zo tot algemene regel.” – Catherine Henkinet, januari 2007 (fragment)
© Nicolas GRIMAUD
Tentoonstelling
