De twee videoportretten MALY, ontstaan uit de videoreeks SUDDEN, vormen een reflectie over de tijd. Het zijn studies over de waarheid, de metamorfose in het algemeen en het ouder worden in het bijzonder.
Ze ontsluieren hier een geboorte; zij tonen enerzijds het gezicht van een vrouw die moeder wordt, en anderzijds haar kind, Maly genaamd, dat elke dag beetje bij beetje op de wereld komt. Deze video’s evolueren dankzij software die speciaal voor dit project ontwikkeld werd, hun erg korte real-time wordt uitgerekt, vertekend, zodat het gefilmde ogenblik gespreid wordt over een metaforisch en tijdelijk leven.
De beelden, die rechtstreeks gegenereerd worden en die altijd in beweging zijn, lijken vast, en elke beweging, hoe snel en miniem die aanvankelijk ook is, wordt waarneembaar. De ervaring van het ogenblik lijkt vastgelegd, maar leidt tot een controleverlies; de evolutie ervan is moeilijk waarneembaar, de beelden moeten even van de ogen weggehaald worden, ze moeten even losgelaten worden om ze dan opnieuw te proberen vatten.
De video’s ontwikkelen zich steeds verder; ook wanneer de elektronische apparatuur uitgeschakeld wordt blijven ze gepredetermineerd, onvermijdelijk, onbuigzaam en onomkeerbaar. Voor De Elektriciteitscentrale zullen de video’s 23 dagen 23 uur en 50 minuten duren; ze eindigen wanneer het kind uit de buik van de moeder is, op zondag 09 januari 2011 om 17 uur 50, het begin van het leven buiten het moederlijk organisme, het aftellen van de tijd die overblijft en die verstrijkt.
De video ANA viert een verjaardag, twee kinderen zullen de kaarsen op een taart uitblazen. Achter deze zichtbare warmte neemt de spanning toe; de video zal ten einde lopen wanneer de kaarsen uitgeblazen worden, wanneer het kind van de video MALY geboren wordt op zondag 09 januari 2011.
Deze drie portretten zijn een illusoire poging om de overal aanwezige maar ongrijpbare tijd te beheersen en te bedwingen. SUDDEN toont ons onvermogen om dit complexe primaire fenomeen, de tijd, te begrijpen en te aanvaarden.
Duur: 23 dagen 23 uur en 50 minuten
© Catherine Menoury & Christian Laval
Tentoonstelling