Dit project neemt een duik in de tijd van het werk en van de blik – of lievervan de ‘tijden’ en de ‘blikken’. Het bundelt evocaties van de realiteit, stedelijkheid, herinneringen uit het verleden en de toekomst van de ons omringende wereld… als zo vele manieren om ‘op de wereld te zijn’. Als openbaringen ook van de affectieve lading van het reële. De paradoxale titel (nabije afstand) engageert zowel de auteur ten overstaan van zijn werk als de toeschouwer die het werk ontdekt. De tentoonstelling suggereert dat niet het zichtbare beslissend is in een beeld, maar eerder de vorm van de toenadering vanwege de toeschouwer.
Deze toenadering impliceert dat elke perceptie een communicatie of verbintenis met de dingen is. Het is deze ervaring van ‘het zien alsof we voelden’ die aan de bezoeker van Distant Proximity wordt voorgesteld.
Tentoonstelling