Installatie
Als je weet dat wat op een foto staat eigenlijk al dood is, dan weet je waarschijnlijk ook dat alles (ja, ook jij) voortdurend verandert, vergaat en vroeg of laat ophoudt te bestaan. Het heeft echter geen zin om te veronderstellen dat het leven slechts een opeenvolging is van vluchtige gebeurtenissen, vol dingen die in wezen niet bestaan, of om te twijfelen aan de echtheid van al wat je meemaakte en lief hebt gehad. Je herinnert je het, niet? Soms alsof het gisteren was. En wordt het allemaal niet echter als het in het verleden ligt? Oude foto’s – hoe vergankelijk ze ook zijn – herinneren ons aan wat was, is, en er altijd zal geweest zijn. Door nostalgie en er overvloedig op terug te blikken, raken we almaar meer gesteld op wat we toen niet ten volle op prijs stelden. Uiteindelijk zullen de herinneringen die door de beelden worden opgeroepen, ons dierbaarder zijn dan wat toen slechts vergankelijk was. Dus hoe hard we dat ook proberen, we kunnen ons nooit vastklampen aan wat er weldra niet meer zal zijn. Maar onze herinneringen vervagen niet, ze zullen er altijd zijn en zijn duurzamer dan alles in deze tastbare wereld. Onze herinneringen houden alles levend wat ons na aan het hart ligt.
© Georgia KOKOT
Tentoonstelling